ការធ្លាក់ស្លឹកក្នុងអំឡុងពេលចេញផ្កាសាវរិន មានផលប៉ះពាល់ដូចខាងក្រោម៖
-
ការកាត់បន្ថយសមត្ថភាពចេញផ្កា: នៅពេលដើមសាវរិនធ្លាក់ស្លឹកច្រើន នឹងបណ្តាលឱ្យខ្វះសារធាតុចិញ្ចឹម និងកាត់បន្ថយការបង្កើតអាហារតាមរយៈពន្លឺព្រះអាទិត្យ ដែលមានឥទ្ធិពលដល់ការបង្កើតមើមផ្កា។ មើមផ្កានឹងលូតលាស់មិនល្អ ឬអាចធ្លាក់ចោល បណ្តាលឱ្យសមត្ថភាពចេញផ្ការបស់ដើមកាត់បន្ថយ។
-
ការកាត់បន្ថយផលផលិត និងគុណភាពផ្លែ: ការធ្លាក់ស្លឹកក៏ធ្វើឱ្យសមត្ថភាពប្រឆាំងសត្វល្អិត និងជំងឺរបស់ដើមថយចុះ ដើមនឹងងាយរងការបំពានពីផ្សិត។ ជំងឺផ្សិតអាចបំផ្លាញផ្កា និងផ្លែ បណ្តាលឱ្យផលផលិត និងគុណភាពផ្លែថយចុះ។
ការពន្យារពេលចេញផ្កា៖ នៅពេលដើមធ្លាក់ស្លឹកច្រើន នឹងធ្វើឱ្យដំណើរការបង្កើតមើមផ្កាត្រូវបានពន្យារពេល។
ដើម្បីកាត់បន្ថយការធ្លាក់ស្លឹកក្នុងដំណាក់កាលបង្កើតមើមផ្កាសាវរិន អ្នកស្រែគួរតែយកចិត្តទុកដាក់៖
-
បង្កើនការថែទាំដើម ផ្គត់ផ្គង់សារធាតុចិញ្ចឹមឱ្យគ្រប់គ្រាន់ ជាពិសេសជាផលិតផលជីសរីរាង្គ។
-
ការពារនិងកម្ចាត់សត្វល្អិត និងជំងឺទាន់ពេល ដើម្បីជៀសវាងការបំផ្លាញដល់ដើម។
-
ស្របសមនឹងការផ្គត់ផ្គង់ទឹក ជៀសវាងការផ្គត់ផ្គង់ទឹកច្រើនពេក ដែលអាចបណ្តាលឱ្យដើមរងការរំខានដោយទឹក និងធ្លាក់ស្លឹក។